Onder den Klockenslagh van Neel, Leeuwen en Asenray door Jan Ruiten©

In 1715 - Jan was toen al achter in de dertig- liet hij nog eens zijn vuisten spreken. In november van dat jaar was een kind van vaandrig Simon Petit gestorven en door enkele naburen ten grave gedragen. Op huize De Thooren werd een aam bier aangeslagen en voor de rokers stond er een schotel tabak op tafel. Behalve Jan Aelmans waren daar ook Willem Slabbers en Dirck Slotmaeckers, alias Sleuters. Jan betichtte hen ervan, dat zij tabak in hun zakken hadden gestoken. Besoopen sijnde, bleef hij de twee er voortdurend mee lastig vallen. En toen beiden vertrokken waren, is Jan het tweetal achterna gegaan. Hij haalde hen in bij het valderen aan de boomgaard. Willem riep nog "Slotien, daer packter mij wederom eenen van achteren mit de haire." Willem liet niet met zich spotten. Terwijl de twee mannen bekvechtend over de grond rolden, heeft hij Jan danig afgetuigd.

Willem sloeg hem met
een vuist in het gezicht, krabde en schopte hem tot bloedens toe.
Onder de omstanders, die met lantarens naar buiten gekomen waren, herkennen we Stoffer Janssen en Joost Baeckhoven. Zij hebben naderhand het slachtoffer naar huis gebracht. Daar waren ook Neesken Aelmans en haar dochter Aldegonda Peters.
Petit zelf heeft nog met zijn wandelstok op de vechtenden ingeslagen. Jan hield er een pijnlijke linkerbats aan over, helemaal bont en blauw geslagen. Zijn rechterenkel was zelfs zodanig gekwetst, dat hij niet meer lopen kon. Laem sijnde ende sittende bij 't vier kon hij de komende dagen zijn zonden overdenken.

Onder den Klockenslagh van Neel, Leeuwen en Asenray door Jan Ruiten©