De schepenbank wenste het geschil zo snel mogelijk te beëindigen, maar de zaak sleepte zich lange tijd voort. Het moet de echtelieden handen vol geld gekost hebben, maar geen van beiden wilde toegeven aan de ander. De breuk was definitief. Jan Thomassen timmerde zijn eigen huis in het dorp aan de Schutte- Clevere.
Trine Pauwels stierf jaren later, begin 1684. In mei van datzelfde jaar hertrouwde Jan, toch ook al op leeftijd gekomen, met de 20-jarige Marie Nelissen. Het echtpaar kreeg drie kinderen 1).
MARGRIET VAN MEYSENBORGH
De benaming de Spick zou duiden op een voorraadschuur, een boerderij waar de veldvruchten van de omringende akkers opgeslagen werden (D.: Speicher). Maar dan toch zeker met een woonhuis erbij. In 1404 was er al sprake van akkerland op der Specken 2). In 1458 ging het om bosgrond bij de kartuizershof op der Specken. Zeer wel begrijpelijk, dat het klooster hier een boerderij had liggen. Zij was in die tijd bezig steeds meer grond achter Maasniel te verwerven. Hier konden dan gemakkelijk de oogsten van de pachters ingeschuurd worden. In 1461 is er ook sprake van de hof van Gadert Mereel en zijn vrouw Aleyde, gelegen op der Specken 3). Zouden er toen al twee boerderijen hebben gestaan, zoals in latere eeuwen lange tijd het geval is geweest? Deze familie Morell werd gedurende enkele generaties hier als grondeigenaar genoemd. Nog in 1667 sprak men van de Morellen-Spick.
Het kartuizerklooster heeft naderhand haar interesse in deze bouwhof laten varen en is toen meer aandacht op de Wijerhof gaan richten.
De gronden die oorspronkelijk tot de pachthoeven op de Spick hebben behoord, werden in later tijden opgedeeld, waarna 2/3 deel in de 17e eeuw behoorde tot Speen-Spicke en het ander deel tot de boerderij van Margriet van Meyssenborgh, wijnverkoopster in Roermond 4).
Tot de gronden op de Spick behoorden zes keurmeden. In 1766 liet de vrijheer van
Dalenbroek hiervan de bestaande gegevens opnieuw registreren, waardoor we toch wel enig inzicht krijgen in de vroegere eigendom-titels.
|
De oudst bekende eigenaar van de Kleine Spick is Lambrecht Woelffts en via Henrich, later Hans, Hoeffslegers ging de boerderij over op de familie van Meyssenborgh.
NICOLAES SPEE
Het verleden van Speen-Spicke is moeilijker te beschrijven. Dat komt omdat diverse eigenaren de gronden hier naar believen bij elkaar voegden of weer splitsten. Nicolaes Spee van Vorst en Marie Heysterman kochten in 1593 van de kartuizers - die vanwege de oorlogsperikelen in geldzorgen waren geraakt - meerdere bunders akkerland op het Kerkeveld [K] en aan der stad Tegelrijen en het broekbos aan de Spick, het Speltenkempken geheten, mit den wasseriche gronde darbij an landt und gras [N]. Het merendeel van de grond hadden de paters al eerder aan Spee in pfandtschaft gegeven 5). (kaart 64)
Niclaiss Spe, schout van Dalenbroek, had reeds in 1579 Jan Realts goed op der Speekken in onderpand genomen. Deze had zijn kindsdeel zes jaar eerder bij Godard van Meissenborgh en vrouw Belle met een erfpacht beleend 6). De Spick kwam voor 3/5 deel op naam van Spee te staan. Daar voegde hij de grond die hij van de paters had verworven aan toe, met uitzondering van het akkerland in het Tegelarijeveld, dat later op naam van de vrijheer stond. Het is best wel mogelijk, dat toen weer gronden aan de Spick werden toegevoegd, die de paters geruime tijd voordien van deze boerderij hadden "vervreemd". In 1635 ontstond er twist tussen de erfgenamen Paulssen en de erfgenamen Spee over Jan Rialts erfdeel (is 1/2 deel) in der Specken. Met name werd het "steynen huys" met ongeveer 24 morgen land genoemd. De kwestie stamde reeds uit vroeger jaren. Het oordeel van de schepenbank werd in de procesrol niet vermeld 7). Pauwel Pauwelsen erfde van Jan Riaelts goed in elk geval het Vordelveld. Spee had ook de aangrenzende pachthof de Mouthagen in eigendom. Uit het register van 1766 blijkt dat de gronden tegen over Speen-Spicke, deels akker- en bosgrond bey den Krucken, voorheen tot de Mouthager gronden hebben behoord [OP]. |