De grens tussen Leeuwen en Roermond aan de Koningsgriend werd eerst na 1700 bestendigd. In juli 1708 zat Peter Ghysen aan de Maas achter Leeuwen te vissen. Hij was erbij geweest toen de veerman uit Buggenum een kind uit het water dregde.
De kleine was in Roermond in het water gevallen en door de stroom meegesleurd. Het lijkje spoelde aan tussen de wissen aan het land van dhr. Schenck. Hieruit blijkt, dat de rivier toen nog in haar oude bedding stroomde en eerst later haar loop (via een doorbraak) verlegde 17).
Een geschil tussen enkele grondeigenaars begin 17 e eeuw gaf aanleiding de Maasbedding in kaart te brengen. De tekeningen laten zien, hoe de rivier haar loop de afgelopen drie eeuwen verlegde In dat proces uit 1619 werd gesproken over "een cleyn stucxken" grond, toebehorend aan de regulieren van Roermond. In 1682 was deze griend aan het Buggenummer veer al bijna 41h bunder groot, grenzend aan de Maas! Zo groeide ook de griend van jonker Stein in een halve eeuw zelfs tot 15 bunder.
Het klooster van St.-Elisabetsdal had op haar "groment" een schapestal getimmerd, die echter in 1571 door de hoge ijsgang werd vernield. De schepers konden daar hun schapen onderbrengen bij slecht weer. Een tweede timmer verderop werd afgebroken ten tijde dat de graaf van Hollack de stad belegerde. De grond werd daarna door de Maas weerom afgedreven 18). Vlakbij, maar dan aan de overkant van de veerweg, lag in de 18e eeuw nog het Schepersheuvelke.
Ook Mijnheerkensbeek, rond 1700 nog Speebeekje geheten, was een restant van een oude rivierbedding.
De Cartes Figuratives uit 1786 geven voor Leeuwen een totaal van ongeveer 330 bunder. Zo'n derde deel daarvan werd door grasland in beslag genomen. In 1628 werden 120 bunder, dat is ruim de helft van het akkerland, gerekend tot de "hofflanden onder Lewen".
