Onder den Klockenslagh van Neel, Leeuwen en Asenray door Jan Ruiten©

In 1786 telde het dorp Maasniel 370 zielen en Leeuwen 279, waarvan het verste huis een half uur gaans van de kerk lag. Op het Gebroek woonden 141 mensen en tot Kloostershof was het eveneens een half uur lopen. Asenray telde 245 inwoners. De bewoners van Thuyserhof en de Heystert, twintig in getal, vielen onder de parochie van Melick. De uiterste huizen lagen hier zelfs een uur gaans van de kerk, terwijl het kerkepad in winterdagen erg modderig kon zijn. De vroegmis op zondag was om zes uur en de hoogmis om negen. 's Winters was dat een uur later 50).

NIEUWE ORDE
Toen de Fransen in 1795 deze streek bij de Republiek hadden ingelijfd, golden hier andere wetten. De aanwezigheid van de zieleherder werd aanvankelijk nog gedoogd. In de bevolkingslijst van het jaar V ('97/'98) werd hij evenals de andere boeren als laboureur (landbouwer) vermeld. Maar toen de overheid in geloofszaken strenger werd, moest pastoor Haex voor de nieuwe orde vluchten. Hij stierf in maart 1800 in Kaldenkirchen in de leeftijd van 67 jaar.
Kapelaan Joannes Wackers had in 1799 de zielzorg overgenomen. Hij had blijkbaar minder problemen met het nieuwe regime. De pastorie werd (met het akkerland?) in die jaren verhuurd aan Peter Lintjens, pachterszoon van Kloostershof en schoonbroer van de koster. Pastoor Wackers bleef wonen in het huishouden van zijn zus 51). De boerderij van de erfgenamen Wackers lag over de beek aan het eind van de Sint-Laurensmarkt. Sedert november 1803 noemde hij zich niet meer pastoor, maar administrator. Naderhand liet hij die toevoeging varen. Zijn broer Andreas Wackers trad in Maasniel op als agent- municipal. Na de opheffing van de schepenbank had hij namens de Franse overheid het bestuur in de gemeente overgenomen. Pastoor Joannes Wackers stierf in 1812 te Roermond. In juni werd zijn werk in de parochie door Joannes Michael Hermans overgenomen. Hij was geboortig van Neusden.

Voor de parochianen waren het ook verwarrende tijden. Na het vertrek van hun herder, pastoor Haex, waren zij aangewezen op het land van Gulik. Met de pasgeboren kinderen gingen zij helemaal naar Bruggen of naar Melick en Herkenbosch om ze te laten dopen. Daar gingen ook de trouwlustigen heen. Aanvankelijk gebeurde dat nog in het geheim. Caspar Peters en Ida Haes werden begin 1798 achter Asenray getrouwd in een kapelletje van stro. De invoering van de Burgerlijke Stand was een nieuwigheid waar menigeen nog aan moest wennen. Peter van Melick en Catharina Slangen, pachters op de Thooren, waren in de kerk van Herkenbosch getrouwd. Toen zij in 1805 besloten ook een burgerlijk huwelijk aan te gaan, hadden zij al vijf kinderen. Het echtpaar Geenen, dat in 1819 vanuit Beegden naar Kloostershof verhuisde, werd op het raadhuis te Maasniel in de echt verbonden toen hun oudste dochter al zestien was. Mogelijk waren ook zij in de veronderstelling geweest, dat de nieuwe orde niet lang zou duren 52). Anders dan nu volgde het burgerlijk huwelijk eerst na de kerkelijke inzegening.
Na 1800 was de Franse overheid wat soepeler ten opzichte van de kerken. Daarop werd nieuw leven geblazen in de broederschap van de H.Rozenkrans. Deze was op 3 november 1652 onder het pastoraat van Gerardus Hummelius opgericht onder bescherming van Florens van Rollingen, vrijheer van Dalenbroek. Pastoor Wilhelmi had deze devotie voortgezet. In 1801 legde Frederick Dieterich een nieuw boek aan waarin alle levende en overleden leden werden vermeld. Hij maakte daarbij gebruik van een ouder register dat uit de tijd van de oprichting van de broederschap stamde. Deze ledenlijst omvat het merendeel van alle parochianen uit de tweede helft van de 17e eeuw 53).

HERSTEL

Pastoor Hermans begon in 1813 het sterk verwaarloosde kerkgebouw nieuw in te richten. De deur aan de noordkant werd dichtgemetseld en het portaal onder de toren van een dubbele deur voorzien.

Onder den Klockenslagh van Neel, Leeuwen en Asenray door Jan Ruiten©