Het meisje was op de Mouthagen geboren als dochter van Willem Nelissen. Het echtpaar Thomassen kreeg drie kinderen. Alleen hun dochter Anneke zou haar ouders overleven.
In 1690 ging Jan Thomassen opnieuw een lening aan van 100 rijksdaalders op huis, hof en boomgaard en ongeveer vijf morgen akkerland bij Christiaen Janssen en Gertruydt Strijdthaegen, kooplieden in de stad.
In augustus 1701 stierf Jan Thomassen. In maart 1704 bestelde de weduwe voor 6 rijksdaalders aan zielemissen bij de minderbroeders te Roermond door tussenkomst van Isabella Carolina de Bitot op de Tichelarije, die haar het geld zolang wilde voorschieten. Marie Thomassen vergat naderhand het geld terug te betalen.
MERE IN DEN BONGERT
Anno 1707 werd zij nog genoemd "Marie Thomassen, alias In de Bongaert" en toen alweer weduwe van Daniël Coolen, met wie zij in 1705 was getrouwd. Onder die tweede naam moet zij in het dorp beter bekend hebben gestaan, zoals uit een ouder schuldbriefje blijkt. Daarmee bekende Anthoin Theellens, kuiper te Roermond, "van Mere in den Bongert empvaengen 4 reixdall. en wederum die gehven und lest van den maend ofte jaere 1696". Marie Nelyssen (1664-1739) was een gelovige vrouw, toegewijd aan God en de kerk en haar hemelse moeder Maria. Dat kwam nog eens sterk tot uitdrukking in mei 1709. Marie was toen ernstig ziek, zodat zij haar einde reeds voelde naderen. Vooral ook omdat ze bezorgd was over de verdere opvang van haar dochter, maakte de weduwe een testament. Zij beval haar ziel in de grondeloose bermhertigheydt Godts, mijnen salighmaecker sijne overgebenedijde Moeder, mijne patronen ende patronessen ende alle Godts lieve heyligen ende engelen. Zij wenste in gewijde aarde begraven te worden met een mis, met licht van wasche kerssen en verder zoals gebruikelijk was voor haar soort mensen. Acht rijksdaalders bestemde zij voor haar zielemissen, terwijl zij wenste dat het Mariabeeld in de kerk van een nieuw kleed werd voorzien, te betalen uit haar nalatenschap. |
Zij stelde de pastoor aan als voogd over haar dochter Anna, zodat het meisje verder in de vreze Gods opgevoed zou worden. Maar de goede God vond het echter nog te vroeg om deze vrome vrouw tot zich te nemen en Marie herstelde spoedig van haar ziekte.
GERAERDTS
Of Anneke (1694-1778) ook wel altijd braaf heeft opgepast, is moeilijk te zeggen. Indien de leeftijd van haar zoon Manes (ca.1713-1783) klopt, dan trouwde zij met 19 jaar, voor die tijd ongebruikelijk jong. Gewoonlijk trouwde men in het 26ste levensjaar, wanneer men tevens meerderjarig werd. Ook Joes Geraedts (1689-1743), zoon van herbergier Herman Gerets en Anna Krompvoets, was nog maar 23 jaar toen hij met Anneke trouwde. Volgens de voogdgedingen woonde hij hier inderdaad al in 1713, zodat het aangegeven geboortejaar van Manes kan kloppen. Hun zoon Paul werd eerst omstreeks 1726 en dochter Anneke in augustus 1734 geboren. Alleen deze drie worden naderhand nog genoemd.
In 1723 stonden huis, hof en boomgaard (179 roeden groot) op naam van Joes Gerardts, terwijl de weduwe Thomassen het akkerland, bij elkaar zes tot zeven morgen, nog voor zich had gehouden. Joes en Anna bouwden de boerderij in 1727 helemaal nieuw op. Dat geeft het ankerjaartal in de gevel nu nog aan. Toevallig is toen opgeschreven dat hij daarvoor 3/4 mond bakstenen uit de ticheloven uit Leeuwen nodig had voor de gevel, ondervanck, onderslagen en een dubbele schouw. Waarschijnlijk werd de bouw gestagneerd door het verloren gaan van de ticheloven door hoog water. Drie jaar lang heeft het oude huis leeg gestaan.
Marie Nelissen stierf in november 1739. Haar testament uit 1709 werd eerst in februari 1752 gevonden en in bijwezen van schepen Caspar Linssen en Andries Bremmers geopend. Voor de erfgenamen bracht het papier geen nieuw fortuin.
Joes Gerardts had voorheen nog een ander huis even buiten de cirkel van het dorp aangekocht van Jan Tellers. |