Van de boerderij nam hij de schuur met de afbehanck en de moestuin in huur van zijn zwager Thijs Thijssen. Ook de boomgaard tegenover het huis naast de leigraaf (5/4 morgen groot) heeft jarenlang op zijn naam gestaan. In de stal stonden het paard, de 4 koeien en nog 23 schapen. Het echtpaar kreeg zeven kinderen, waarvan wij noemen: Mathijs (1683-?), Aldegonda (1685-?), Anna (1690-1742), Corst (1692-1749) en Joost (1697-1747). Onder de doopgetuigen komen we ook dhr. Nunems van de Borgh in Leeuwen tegen en mevrouw Isabella Bitot van de Tegelarije, dr. Fabritius en zelfs Gillis Zoutelande, gouverneur van de stad Roermond. Men had dus geregeld deftig volk op bezoek. Johan Baeckhoven had er alles aan gedaan om in het dorp een vooraanstaande positie in te nemen. Dat leidde tegen 1690 tot een plaats in de schepenbank.
Wat heeft dan langzaam tot zijn ongeluk geleid? Heeft Johan de vele tegenslagen die hem daarna overvielen zelf opgeroepen, of lagen ze onvermijdelijk op zijn levenspad uitgestrooid? Had hij op te grote voet geleefd, of hebben de vele proceskosten hem arm gemaakt? Elke geldlening of overeenkomst moest uiteindelijk via bemiddeling door het gericht afgehandeld worden. Geen wonder dan ook, dat er in 1708 sprake van was om hem als schepen uit te stoten vanwege zijn slechte reputatie. Naar eigen zeggen, had hij toen al bijna twintig jaar sijnen schepenstoel mit loff ende eere bekleet. Het waren vooral Gerardt Schrijvers en Jan Slabbers die zijn functioneren bekritiseerden.
SCHULDEN
Zo had Baeckhoven van zijn status als schepen misbruik gemaakt door diverse lieden op eigen gezag toestemming te verlenen op het Maalbroek turf te steken. Toen hem gevraagd werd naar het waarom, antwoordde hij, dat het toch beter was wanneer zij hier torfden, dan dat die van Swalmen het deden.
Ook was Johan enkele jaren kerkmeester geweest, maar dat was alweer geruime tijd geleden (1783/85). Twintig jaar later had de kerk nog 106 gulden van hem tegoed. |
Maar zoveel geld had hij ook van anderen terug te vorderen, zoals 36 gulden van de
vorige koster. Kerkmeester Dirck Keuven was er tevens achtergekomen, dat Johan Baeckhoven sinds jaar en dag een erfpacht schuldig gebleven was. Verder had hij nog aan dhr. Ververs, koopman te Roermond, 57 rijksdaalder te betalen.
In 1708 was Johan alweer hertrouwd met Trincken Gerardts. In maart kwam hij met zijn kinderen overeen, dat hij zoveel akkerland zou mogen verkopen als nodig was om de schulden te betalen, terwijl hij verder tot zijn overlijden het vruchtgebruik behield van zijn bezittingen. Daarvoor beloofde hij geen nieuwe schulden meer te maken.
Enig keukengerei, twee bedden, een complete bedstede en nog 5 stoelen werden verkocht voor 7 pattacons. De schaapskudde en 4 koeien brachten nog eens 40 pattacons op. Vervolgens werden ook de mest en het akkergerei verkocht, zoals een kar, ploeg en ladders, en tenslotte een voorraad koren en wintergerst. Hiermee kon een pachtschuld van 35 gulden worden afgelost. De verkoop van het akkerland liet nog enkele jaren op zich wachten. Voor Trincken Gerarts was nog een aparte regeling getroffen, indien zij haar man mocht overleven. Haar kwam dan de bedstee met het bed en de lakens toe, een koe, een bag of scheutelingh, een hoeveelheid rogge en boekweit, wat keukengerei en haar kleren. In mei 1718 sloten de kinderen opnieuw een lening op hun goederen af. (Huis en hof anno 1723: 56 roeden, 7 morgen akkerland en de boomgaard naast De Thooren.)
Johan Baeckhoven werd nog in november 1728 genoemd als oudste schepen in het gericht van Maasniel. Kort daarna stierf hij. In januari daarop werd een voordracht van drie nieuwe kandidaten gedaan. Twee jaar later pas werd de vierde kandidaat, Jacob Jochams, door de vrijvrouwe van Dalenbroek benoemd. Catharina Backoven (lees: Gerarts) stierf tien jaar later in januari 1738.
DE ERVEN BAECKHOVEN
Over de nakomelingen van Jan Baeckhoven kunnen we kort zijn. Matthijs Baeckhoven, geboren in 1683, had dienst genomen als soldaat in het regiment van Risbergh. |