Stoffel had met zijn schrijven in 1709 willen voorkomen, dat er naderhand onenigheid zou ontstaan tussen zijn kinderen. Het huis aan het Maalbroek had hij met behulp van zijn vrouw Margaretha schuldenvrij gemaakt. Daarom werd toen bedongen, dat het hofke van Wittenhorst aan zijn nakinderen zou toevallen. Stoffel Sillen stierf op ongeveer 65-jarige leeftijd. Margaretha Cox overleefde hem zo'n vijf jaar.
CUNERA SILLEN
Daarna zijn dan toch nog moeilijkheden ontstaan tussen de kinderen Schouwenbergh enerzijds en Gertruydt, Cunera en Elisabeth Sillen anderzijds. Broer en zus waren van mening, dat ook zij deel zouden hebben in het hofke. Als kinderen van Margaretha Cox zouden zij evenveel recht hebben uit haar nalatenschap, ook al omdat hun moeder als laatstlevende gestorven was. Om hun zaak meer kans van slagen te geven, kwamen zij aandragen met een kist vol papieren en documenten uit de nalatenschap van hun moeder. De drie gezusters zochten in deze kwestie hulp bij de schepenbank. De eerste was toen al getrouwd (en allen oogenblicken verwacht wordt het kinderbed), terwijl de andere twee als dienstmeiden in de kost waren. Uiteindelijk kwam de boerderij aan het Maalbroek toch op naam van de drie vrouwen, terwijl zij ook deel hadden in de erfgoederen op de Spick. In 1762 deed Gertruy, weduwe van Adolff Vermeulen uit Merum, afstand van een morgen akkerland op het Obersveld. Voor ruim 38 pattacons had zij een os met akkergerei gekocht, zonder daar evenwel voldoende geld voor te hebben. De schrale grond bracht jaarlijks niet meer op dan 9 vaten graan, terwijl zij voor de akker ook nog een erfpacht en andere lasten moest afdragen. De opbrengst was dan miniem. Willem Heynen en Cunere Sillen namen de akker over voor 22 pattacons.
Drie jaar later deed de weduwe Vermeulen ook afstand van haar aandeel in huis, schuur, kamp, struikgewas, turfbroek en akkerland aan het Maalbroek. Haar aandeel werd betaald met 57 pattacons.
|
Elisabeth, die ongehuwd is gebleven, deed hetzelfde in ruil voor verder levensonderhoud. Zodoende kwam het voormalige hofke van Wittenhorst in de familie Heynen terecht. Samen met het overige akkerland onder Asenray liet de weduwe Heynen haar kinderen 8 morgen na.
Het huis was sedert 1709 met 100 dukaten belast bij schepen Claessen ter aflossing van twee oudere leningen, te weten 300 gulden bij de gemeente en 25 pattacons bij de weduwe Bosman. Vanwege deze schulden had Godefroid van Wittenhorst afstand moeten doen van de boerderij aan het Maalbroek.
Het voormalig hofke werd rond 1800 gedeeld tussen zoon Hendrick Heynen en dochter Margaretha, getrouwd met Jan Janssen.
2. AENT KERCKEVOETPADT
Aan de rand van het Asenraderveld waar de dijk de grote en kleine Maalbroek doorsnijdt lag al vroeg in de 17e eeuw het huis van Geerken Thissen. Meestal Gerardt aent Maelbroeck genoemd. In een ongedateerde lijst van omstreeks 1635 komt inderdaad ook een Theis aengen Malbroeck voor. Geerken werd tussen 1660 en 1670 meerdere keren onder de tiendpachters genoemd. Bij de doop van zijn kinderen werd de moeder niet genoemd.
Aanvankelijk gingen huis en akkers over op zoon Hendrick. Henken opt Maelbroeck trouwde in juli 1681 met Anna Bertyens, na een vergeefse "vrijage" met de dochter van Thuysershof. Henken werd dat jaar aangeslagen voor 4 koeien en 6 bijenkorven. Mogelijk had hij ook een paard voor de akkerwinning. Kort daarop ging de boerderij en het akkerland over op zijn zus Trincken (1660-1702). Zij trouwde in oktober 1685 met Jan Peters, alias Nummers. Onder die laatste naam zouden hun kinderen Agnes, Gerard en Mericken door het leven gaan. Kort na hun huwelijk ging het echtpaar een lening van 50 gulden aan.
GEURT GEURTSEN
In november 1685 trouwde Geurt Geurtsen met Maria Willemsen (1655-ca.1695), dochter van Willem en Emmel opt Maelt. |